Afvallen bij obesitas en psychofarmaca

Wanneer een antipsychoticum of een antidepressivum eenmaal tot obesitas heeft geleid, treden door het overtollige witte vetweefsel meer en meer ontregelingen op. Gestoorde secretie van hormonen en verminderde gevoeligheid van het dopaminerge beloningssysteem veroorzaken aanhoudend hoge eetlust, een lager energieverbruik, minder snel gevoel van verzadiging en voorkeur voor calorierijke voedselinname. Zo houdt obesitas zelf de disbalans in stand. Hiernaast wordt gewichtsverlies gecompliceerd door de effecten van antipsychotica en antidepressiva. In een wereld vol zoete en vette verleidingen met een onder druk staande motivatie door dezelfde medicatie, is het moeilijk om niet aan deze verleidingen toe te geven. Gegeven de combinatie van obesitas en gebruik van een psychofarmaca is afvallen extra lastig. Voorkómen van obesitas heeft dan ook grote prioriteit. Wanneer ondanks meer lichaamsbeweging en dieetvoorschriften door psychofarmaca toch obesitas is ontwikkeld, zijn metformine en ‘glucagon-like’ peptide-1 (GLP-1)-agonisten opties om gewichtsverlies te bevorderen.